Πρότυπα..

Την προηγούμενη Τρίτη, βλέποντας την εκπομπή του Λάκη Λαζόπουλου, μου έμεινε χαραγμένη η έκφραση του 14χρονου περί προβλημάτων που είχε να αντιμετωπίσει και πως ένα βίαιο παιχνίδι τον βοηθούσε να πολεμήσει τον κόσμο των μαθημάτων.. Αυτή η έκφραση με έκανε να θέλω να γράψω κάτι για να μοιραστώ την άποψη μου μαζί σας, όσον αφορά την ταλαιπωρημένη σκέψη αυτού του μικρού και τι την έχει οδηγήσει να βλέπει τη μόρφωση ως καταναγκαστικά έργα. Θα μου επιτρέψετε σ’ αυτό το σημείο μια μικρή εισαγωγή που θα βοηθήσει να καταλάβετε το σκεπτικό μου.
Στις 30/4 έλαβε χώρα το ετήσιο THESSISMUN στο χώρο του Πανεπιστημίου Μακεδονίας για 6η συνεχή χρονιά, και κράτησε ως τις 4/5. Τα MUN είναι προσομοιώσεις των Ηνωμένων Εθνών που γίνονται ανά τον κόσμο με φοιτητές να συμμετέχουν και να αναλαμβάνουν την εκπροσώπηση κάποιας χώρας τυχαία, άσχετα με την εθνικότητα και τις πεποιθήσεις τους. Οι κανόνες και οι υποχρεώσεις ενός φοιτητή είναι ίδιες –αν όχι πιο αυστηρές- με αυτήν που θα είχε ένας κανονικός διπλωμάτης. Απαιτείται επίσημο ένδυμα, επίσημη γλώσσα, ευγένεια και σεβασμός προς τους θεσμούς. Το THESSISMUN είναι η προσομοίωση που γίνεται στη Θεσσαλονίκη και φέτος αριθμούσε πάνω από 400 συμμετέχοντες. Εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι η μητέρα του THESSISMUN αλλά και η πνευματική μητέρα πολλών από μας που συμμετείχαμε είναι η καθηγήτρια Διεθνούς Δικαίου κα. Π. Νάσκου – Περράκη που με το καθημερινό της έργο μας εμπνέει όσο λίγοι.
Αυτό το πενθήμερο λοιπόν για μένα πέρασε κάπως διαφορετικά από ότι πέρασε για τον μέσο Έλληνα πολίτη.
Ήρθα σε γνωριμία με άτομα άγνωστα που όμως είχαμε κάτι τρομερά κοινό. Μας ενδιέφεραν τα ίδια πράγματα. Μας συγκινούσαν τα ίδια γεγονότα. Μας ένωναν οι ίδιες ανησυχίες. Γνώρισα άλλους πολιτισμούς, άλλες κουλτούρες και άλλους τρόπους σκέψης. Διεύρυνα έτσι την δική μου σκέψη. Εξοικειώθηκα με τις δομές και τους τρόπους λειτουργίας διεθνών οργανισμών. Κι αν το τελευταίο ακούγεται βαρετό, να σας θυμίσω ότι αυτοί οι οργανισμοί ασκούν νομίμως κυριαρχία στη χώρα μας. Το λιγότερο που οφείλουμε στους εαυτούς μας είναι να ξέρουμε πως λειτουργούν.. Στάθηκα αρκετά τυχερός ώστε να ακούσω «σοφούς» ανθρώπους να μιλάν για τα ανθρώπινα δικαιώματα και το Διεθνές Δίκαιο. Είδα νέα παιδιά να υποστηρίζουν με πάθος και πλήθος επιχειρημάτων τις θέσεις τους, πάντα σε πολιτισμένο ύφος. Ένιωσα τι πάει επιτέλους να πει ΔΙΑΛΟΓΟΣ, αυτόν που ευαγγελίζονται κάθε μέρα στα παράθυρα. Όλοι οι φοιτητές ήταν κάθε μέρα συνεπείς στις προσομοιώσεις στις 9 το πρωί γιατί ήξεραν ότι έστω και στα ψέματα, εκπροσωπούσαν μια χώρα για 12 ώρες κάθε μέρα.. Συνέπεια που οι βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης δυσκολεύτηκαν να επιδείξουν στην επερώτηση για την ακρίβεια που οι ίδιοι είχαν καταθέσει. Έζησα μια ατμόσφαιρα όρεξης και πάθους. Κάθε φοιτητής ήταν προετοιμασμένος να πετύχει μέσα στα πλαίσια ενός τρομερά δημιουργικού ανταγωνισμού. Ήμουν όμως κι αρκετά τυχερός να δω γνωστό τηλεπολιτικό να φεύγει στα πρώτα 10 λεπτά της τελετής έναρξης επειδή «χτυπούσε» το κινητό του.. Να σας ενημερώσω σ’ αυτό το σημείο, ότι το αμφιθέατρο που γινόταν η τελετή διαθέτει σύστημα αδρανοποίησης του τηλεφωνικού σήματος..
Το πενθήμερο αυτό δεν είδα κάμερες. Το γεγονός άξιζε μόνο μία κάμερα, της δημοτικής τηλεόρασης η οποία ήρθε απαθανάτισε τους αξιωματούχους και μετά έφυγαν όλοι μαζί παρέα.. Δεν είδα να γράφεται κάποιο άρθρο σε καμία εφημερίδα. Τότε ήταν που άρχισα να ανησυχώ για την κρίση μου και για το αν αυτά που μ’ ενθουσίασαν και μου έδωσαν κουράγιο, τελικά δεν άξιζαν τόσο αφού προφανώς δεν ήταν άξια αναφοράς από κανέναν και κανένα μέσο.. Το πενθήμερο που εγώ βίωνα τα παραπάνω, άλλα πράγματα πιο αξιόλογα και φυσικά αξιότερα αναφοράς συνέβαιναν..
Λόγω του MUN έχασα νεανικά δελτία ειδήσεων να σφετερίζονται τη βλακεία αυτών που διακωμωδούν. Ποιος είναι πιο βλάκας αναρωτιέμαι.. Έχασα Γενικούς Γραμματείς να λένε ανοιχτά ότι δεν αντέδρασαν και δεν κατήγγειλαν προτάσεις για συμβόλαια θανάτου.. Δεν είδα αστυνομικούς να επιδεικνύουν την αξία τους για άλλη μια φορά. Δεν τους είδα να αφήνουν ελευθέρους καταζητούμενους και αντίθετα να δέρνουν πολίτες που ήθελαν να τους βοηθήσουν.. Δεν κατάφερα να δω ένα ναρκομανή, έναν άρρωστο στα δικά μου μάτια που χρειάζεται τη βοήθεια μας, να συγκρίνεται ανοιχτά με τρομερά επικίνδυνους εγκληματίες. Δεν σας κρύβω ότι το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν πως θα αντιδρούσε αυτή η κοινωνία, αν συν τοις άλλοις, ο δράστης ήταν αλλοδαπός. Φοβήθηκα για το τι θα έλεγε σε αυτήν την περίπτωση ο γνωστός τηλεπολιτικός. Είναι γνωστές άλλωστε οι θέσεις του περί κέντρων μεθαδόνης.. Οπουδήποτε μακριά από την αυλή μου..
Δυστυχώς πρόλαβα να δω τον υπουργό Παιδείας να δηλώνει χωρίς καμία ντροπή ότι η Παιδεία της χώρας είναι μια χαμένη υπόθεση και το μόνο που μπορεί να γίνει για να γλυτώσουμε σαν έθνος, είναι να ιδρυθούν ιδιωτικά πανεπιστήμια. Κι έτσι επανέρχομαι στο θέμα του 14χρονου.
Ο κος υπουργός θεωρεί ότι με το να σηκώνει τα χέρια ψηλά επιτυγχάνει κάτι σπουδαίο.. Αν δεν κάνω λάθος, αυτή η προβληματική παιδεία μου έμαθε ότι υπουργός σημαίνει υπηρέτης.. Υπηρέτης του λαού.. Όχι των συμφερόντων. Προσωπικά, αν ο υπηρέτης μου όταν του ζητούσα να καθαρίσει τον φούρνο μου απαντούσε ότι δεν μπορεί και μου πρότεινε να πάρουμε άλλον, δεν θα τον κρατούσα για πολύ ακόμα. Θεωρεί ο κος υπουργός ότι μ’ αυτήν τη φράση του περί ΣΟΚ έλυσε το πρόβλημα της Παιδείας; Στον 14χρονο που αντιλαμβάνεται τα μαθήματα ως απειλή, ως εμπόδιο, ως καταναγκαστικά έργα τι θα απαντήσει ο κος Στυλιανίδης; Να πάει σε ιδιωτικό σχολείο; Ή μήπως θα του προτείνει να μην διαβάζει αλλά να αρχίσει να μαζεύει από το χαρτζιλίκι του λεφτά για να πληρώσει το σωτήριο Ιδιωτικό Πανεπιστήμιο; Μπορεί να ακούγεται αστείο, αλλά σύμφωνα με τα λεγόμενα του υπουργού, οι τωρινοί μαθητές άσκοπα ταλαιπωρούνται. Χαμένοι κόποι παιδιά..Ιδιωτικά πανεπιστήμια είναι η λύση. Κι αν δεν έχετε να πληρώσετε, μάλλον τότε καταλαβαίνουμε ότι η Παιδεία τελικά δεν είναι για όλους..
Το πρόβλημα της Παιδείας μας δεν έγκειται στο δημόσιο χαρακτήρα της. Το προσόν αυτό ίσως να ναι το μόνο χάρισμα της. Έγκειται στο γεγονός ότι δεν προωθείται η μάθηση αλλά η παπαγαλία. Δεν νοείται πια μόρφωση. Υπάρχει μόνο η βαθμοθηρία. Ο βαθμός που όταν τον δείξω στο γονιό θα του παρατείνει τον ύπνο και θα δώσει συνέχεια στο όνειρο ότι το παιδί του μορφώνεται, ενώ στην πραγματικότητα καθημερινά χάνει ένα κομμάτι της αξίας και των πολλών δυνατοτήτων του. Κι έτσι η μόνη επιβράβευση είναι να πετάξουμε το παιδί μπροστά στην τηλεόραση να ξεκουραστεί γιατί το αξίζει. Κι αν δεν παίξει παιχνίδια όπως το προαναφερθέν, θα δει όσα εγώ γλύτωσα για μια εβδομάδα.. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα..
Είναι θέμα προτύπων. Λογικοί άνθρωποι, με το που εμφανίζονται στην τηλεόραση και στα ΜΜΕ γενικότερα, αντιμετωπίζονται ως όαση στην έρημο και συνήθως χάνονται μέσα στις απαιτήσεις του κοινού. Γιατί ο 14χρονος σίγουρα να γνωρίζει τον κ. Γαλάτη και όχι την κα. Περράκη; Γιατί να ξέρει πόσες φορές συνευρέθηκε ο Γενικός με την γραμματέα του και όχι την διεξαγωγή του THESSISMUN; Αν είχε άλλα πρότυπα ο μικρός που θα του έδιναν τα εφόδια να καταλάβει ότι τα βιβλία είναι το μέσο που μαζί με την προσπάθεια και το μυαλό του θα τον κάνουν έναν καλύτερο και μορφωμένο άνθρωπο, τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά. Ο 14χρονος αν θυμάμαι καλά από τα δικά μου παιδικά χρόνια, έχει περάσει μέχρι φέτος 2 προαγωγικές εξετάσεις στο σχολείο, σίγουρα κάποιες για ξένες γλώσσες και μάλλον θα έχει μαζί με τα φροντιστήρια 12 ώρες την ημέρα μάθημα. Και μετά από γρήγορους υπολογισμούς, τον περιμένουν περίπου άλλες 30 περίπου εξεταστικές περίοδοι και 1500 ώρες μαθήματα.. Κι αυτό γιατί τα μόνα διαπιστευτήρια μόρφωσης που μπορεί να έχει κανείς, είναι κάποιες εξετάσεις που ευνοούν την παπαγαλία..ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΗ ΜΑΘΗΣΗ! Κι όλο αυτό το διάβασμα για να μπει στο Ελληνικό Πανεπιστήμιο για το οποίο δεν μου φτάνει ένα βιβλίο να περιγράψω πόσο λυπημένος νιώθω για την προβληματική του λειτουργία. Αλλά και το πόσο αηδιασμένος νιώθω με την πλήρη κομματικοποίηση των φοιτητικών παρατάξεων.. Προδοσία των ονείρων μας..

Ελπίζω να μην κούρασα.. Συγχωρείστε τη «αναρχική» δομή και το μεγάλο μέγεθος της επιστολής. Αυτή η επιστολή είμαι σίγουρος ότι εκφράζει πολλούς ακόμα. Πολλούς που ανήκουν σε μια νεολαία που παλεύουν να αγνοούν οι μεγαλύτεροι, αφού τους συμφέρει να επικεντρώνεται σε μια πιο νωχελική. Ο νωθρότητα και η αδιαφορία της νεολαίας ξεπλένει τις αμαρτίες των μεγάλων.
Θα ήθελα εκ μέρους όλων των συμμετεχόντων στο THESSISMUN και των φοιτητών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, να ευχαριστήσω την κα. Περράκη για την εμπειρία που μας χαρίζει κάθε χρόνο τέτοια εποχή.
Συμπεριλαμβάνω και ένα σύνδεσμο που αφορά ένα group που δημιουργήσαμε προς τιμήν της κα. Περράκη και τη διεύθυνση του THESSISMUN. Γιατί το διαδίκτυο δεν είναι μόνο τσόντες και τρόποι να αυτοκτονήσεις. Είναι ίσως το δημοκρατικότερο μέσο που έχει απομείνει.
http://sites.mgkworld.net/thessis08/
http://www.facebook.com/group.php?gid=12597154207