ΝΤΡΟΠΗ ΣΤΟ ΜΕGA!
ΡΩΤΟΥΣΑΝ ΤΟΝ ΑΒΡΑΜΟΠΟΥΛΟ ΑΝ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙ ΤΗΝ ΑΡΧΗΓΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΙΑ! ΕΔΩ Η ΧΩΡΑ ΚΑΙΓΕΤΑΙ ΚΙ ΑΥΤΟΙ..ΤΟ ΚΑΝΑΛΙ ΠΟΥ ΑΛΛΑΞΕ ΤΟΝ ΗΧΟ ΣΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΠΟΛΙΤΗ
Thursday, December 11, 2008
Αυτή είναι η καινούρια πολιτική γραμμή

Παρακολουθώ τα δελτία ειδήσεων τόση ώρα. Οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης βρήκαν τη λύση!
Πρέπει να ηρεμήσουμε λένε. Να διαμοιραστούν σε όλους οι ευθύνες.
Ποτέ η ευθύνη σε αυτούς που είναι κυβέρνηση! Σωπάστε όλοι μπας και τη γλυτώσουμε! Προτείνουν ηρεμία δηλαδή σιωπή! Νοιάζονται για τη νεολαία λένε και θέλουν να της προσφέρουν όραμα! Σε αυτή την περίπτωση δε ζητάς να σωπάσει το στόμα της το μέλλον της χώρας! ΟΙ ΝΕΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΜΟΝΟ ΝΑ ΦΩΝΑΖΟΥΝ!
Wednesday, December 10, 2008
ΕΙΡΗΝΙΚΗ ΔΙΑΜAΡΤΥΡΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΚΟΜΜΑΤΩΝ

Για την ψυχή του μικρού Αλέξη
Για την ψυχή και τα όνειρα όλων μας
Για ένα καλύτερο κράτος
Για μια δίκαιη Ελλάδα πιστή στις υπεραιώνιες αρχές της
Για την κατάχρηση εξουσίας της αστυνομίας
Για την αυθαιρεσία των κρατικών μηχανισμών
Για την προφανή ανικανότητα των πολιτικών μας που κυνηγάν ψήφους ακόμα κι αυτές τις τραγικές στιγμές
Για να μην έχουμε ως όνειρο τα 700 ευρώ
Για μια καλύτερη Παιδεία και όχι παπαγαλία
Για τους φτωχούς πολίτες και τους πλούσιους βουλευτές
Για όλα αυτά σε καλούμε σε μια ειρηνική, σιωπηλή καθιστική διαμαρτυρία το Σάββατο 19:00 με 21:00, την ώρα που έφυγε ο Αλέξης.Καθισμένος δεν μπορεί κανείς να ρίξει μια μολότοφ!
Μια διαμαρτυρία ελεύθερη από κόμματα και ιδεολογίες. Μια διαμαρτυρία που συνεχίζει το κίνημα που αρχικά εκδηλώθηκε μαζικά από
όλους τους Έλληνες κάθε ηλικίας, αυτή που διακόπηκε από ανεγκέφαλους κάφρους με τη βοήθεια της αστυνομίας.
Για να μην αφήσουμε για μια άλλη φορά να ξεχαστεί κι αυτό το γεγονός σ'αυτή τη χώρα. Το θέμα είναι πολύ μεγαλύτερο και δεν τελειώνει με την καταδίκη
ενός αστυνομικού. Το θέμα είναι καθαρά πολιτικό!
"Εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω" Γ. Καζαντζάκη
Αλλάζουμε εμείς, αλλάζουμε τη χώρα
Κόμματα και παρατάξεις ππου θα προσπαθήσουν να καπελώσουν τη διαμαρτυρία, δεν είναι ευπρόσδεκτα. Φτάνει η υποστήριξη τους
ΣΑΒΒΑΤΟ 13/12 19:00 στο ΛΕΥΚΟ ΠΥΡΓΟ ΟΛΟΙ ΜΕ ΕΝΑ ΚΕΡΙ
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ - ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΔΡΑΣΗ
ΜΠΛΟΚ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΩΝ ΚΑΙ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΒΓΑΖΟΥΝ ΕΚΤΟΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΤΟΥΣ ΚΑΦΡΟΥΣ!
Μακάρι να γίνει παντού αναίμακτα και να συνεχιστούν οι ειρηνικές αντιδράσεις!
Μακάρι να γίνει παντού αναίμακτα και να συνεχιστούν οι ειρηνικές αντιδράσεις!
Ο βασιλιάς είναι γυμνός. Κούγια ντροπή!
ΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟ (10/12/2008)
Η Σχολή Μωραΐτη έχει πάγια αρχή της να μη κοινολογεί σε κανέναν οποιασδήποτε φύσης πληροφορία σχετική με τους μαθητές και τις μαθήτριές της είτε κατά τη διάρκεια της φοίτησής τους είτε ύστερα από αυτήν. Στην τραγική, όμως, περίπτωση του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου θεωρεί υποχρέωσή της να κάνει δημόσια μια σχετική δήλωση γιατί κυκλοφόρησαν και δημοσιοποιήθηκαν πολλά που απέχουν από την αλήθεια και προσβάλλουν τη μνήμη του.
Ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος φοίτησε στη Σχολή Μωραΐτη από την Α΄ τάξη του Δημοτικού ως τη Γ’ Γυμνασίου. Μετά την κανονική αποφοίτησή του από το Γυμνάσιο, η μητέρα του, με την οποία το Σχολείο είχε πάντα άριστη συνεργασία, αποφάσισε, όπως συμβαίνει και σε άλλες περιπτώσεις, να τον εγγράψει σε άλλο Λύκειο χωρίς καμία επέμβαση της Σχολής. Σε όλο το διάστημα της φοίτησής του ο Αλέξανδρος είχε λαμπρές σχέσεις με τους συμμαθητές και τις συμμαθήτριές του, ήταν ιδιαίτερα αγαπητός στο διδακτικό προσωπικό, είχε πολύ καλή συμπεριφορά και η διαγωγή χαρακτηριζόταν (και ήταν) πάντα κοσμιότατη
Η Σχολή Μωραΐτη έχει πάγια αρχή της να μη κοινολογεί σε κανέναν οποιασδήποτε φύσης πληροφορία σχετική με τους μαθητές και τις μαθήτριές της είτε κατά τη διάρκεια της φοίτησής τους είτε ύστερα από αυτήν. Στην τραγική, όμως, περίπτωση του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου θεωρεί υποχρέωσή της να κάνει δημόσια μια σχετική δήλωση γιατί κυκλοφόρησαν και δημοσιοποιήθηκαν πολλά που απέχουν από την αλήθεια και προσβάλλουν τη μνήμη του.
Ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος φοίτησε στη Σχολή Μωραΐτη από την Α΄ τάξη του Δημοτικού ως τη Γ’ Γυμνασίου. Μετά την κανονική αποφοίτησή του από το Γυμνάσιο, η μητέρα του, με την οποία το Σχολείο είχε πάντα άριστη συνεργασία, αποφάσισε, όπως συμβαίνει και σε άλλες περιπτώσεις, να τον εγγράψει σε άλλο Λύκειο χωρίς καμία επέμβαση της Σχολής. Σε όλο το διάστημα της φοίτησής του ο Αλέξανδρος είχε λαμπρές σχέσεις με τους συμμαθητές και τις συμμαθήτριές του, ήταν ιδιαίτερα αγαπητός στο διδακτικό προσωπικό, είχε πολύ καλή συμπεριφορά και η διαγωγή χαρακτηριζόταν (και ήταν) πάντα κοσμιότατη
Labels:
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΣ,
ΕΙΔΙΚΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ,
ΚΑΤΑΘΕΣΗ,
ΚΟΥΓΙΑΣ
Tuesday, December 09, 2008
Πρώτη φορά είναι;;
Χρυσαυγίτες μαχαιρώνουν και αναλαμβλανουν ρόλο αστυνομικού. Μπράβο κε Παυλόπουλε. Πρώτη φορά είναι θα μου πείτε; Να δω αν αυτή τη φορά συλληφθούν και ακροδεξιοί. Αν τιμωρηθούν. Να δω αν επιτέλους απαγορευτούν βίαιες οργανώσεις. 5 μέρες μετά το θάνατο του Αλέξη ας ελπίζουμε ότι καποιοι άλλαξαν μυαλά!
Διχασμός

Για άλλη μια φορά καταφέραμε να διχαστουμε.
Μια ζωή είχαμε Αριστερά εναντίον Δεξιάς. Βορράς - Νότος, Ολυμπιακός - Παναθηναικός, ΠΑΟΚ-Άρης, Αναρχικοί - Ακροδεξιοί, ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και τόσα άλλα. Καταφέραμε να δημιουργήσουμε νέες κόντρες. Υπερ του παιδιού - υπέρ του ειδικού φρουρού. Υπερ των διαδηλώσεων-κατά των πλιατσικολόγων. Αποτέλεσμα. Και πάλι οι πολίτες παίρνουν το νόμο στα χέρια τους. Γιατί η αστυνομία αδυνατεί να επιτελέσει το έργο της. Αδυνατεί ή επιλέγει να μην παρέμβει. Όσο δύσκολα χτίζεται ένα κύμα οργής ειρηνικό και δικαιολογημένο, τόσο έυκολα γκρεμίζεται από κάφρους που δεν κουβαλάνε καμία ιδεολογία, απλά σπάνε.
Διχασμός σε όλα γιατί δεν υπάρχει φορέας που να δίνει το δίκιο σ'αυτόν που το έχει. Ή μάλλον, δεν υπάρχει φορέας που να τον εμπιστεύεται ο κάθε Έλληνας. Αστυνομία; Πολιτικοί; Δικαστές; Έχουν πέσει και έχουν ξαναπέσει οι μάσκες τους.. Ποτέ κανείς Έλληνας δε ένιώθε το κράτος δικό του. Αυτή η γενιά ακόμα περισσότερο.. Αφού το βρίσκει κάθε μέρα απέναντι του. Με κάθε μορφή. Δημόσιες υπηρεσίες, αστυνομία, κόμματα και φοιτητικές παρατάξεις ήταν πάντα αυτοί που παρακαλάς. Εξουσία σ'αυτούς που δεν την αξίζουν..Σήμερα βλέπετε τα αποτελέσματα..
Ντροπή σε όσους επικαλούνται το όνομα του παιδιού
Κρίμα. Κρίμα γιατί αλλιώς άρχισε αυτή η ιστορία κι αλλιώς τελειώνει. Ελπίζω μετά τις καφρίλες να ξαναρχίσει το έργο που άρχισε τις πρώτες μέρες. Ας είναι αυτό το δυσάρεστο διαλειμμα που τελειώνει σύντομα.
Ντροπή!

Ντροπή σ'αυτούς που σπάνε! Ντροπή σ'αυτούς που κλέβουν! Ντροπή σ'αυτούς που στηλιτέυουν τη μνήμη του μικρού! Ντροπή και στον πρωθυπουργό μας που ακόμα και αυτές τις στιγμές αυτές ψηφοθηρεί! Πάλι φταίνε τα άλλα κόμματα! Πάλι φταίνε αόρατα κέντρα αποφάσεων! ΚΑΙΓΕΤΑΙ ΟΛΗ Η ΧΩΡΑ ΡΕ! Και η κυβέρνηση μόνο για την καρέκλα. Είναι προφανές! Ας σκεφτούμε πότε αυτά τα 4-5 χρόνια κυβέρνησης έχει αναλάβει ένα μέλος της την ευθύνη! Σας θυμίζω σκάνδαλα θυμηθείτε τιμωρίες αν μπορέσετε! Υποκλοπές, ΜΑγγίνας, Τσιτουρίδης, Σουφλιάς, Κουμπάροι, Ομόλογα, Ζαρντινιέρα, ΑΤ Ομόνοιας, Πυρκαγίες και άλλα τόσα. Τιμωρία - ευθύνες ποτέ!
Σκέφτηκε ποτέ κανείς ότι σε αυτά οφείλονται οι αντιδράσεις αυτές; Ξέρετε τι σημαίνει να έχεις ως όνειρο 700 ευρώ και οι υπουργοί να παίρνουν αύξηση; Ξέρετε τι σημαίνει να σε δέρνει η αστυνομία και να σε μηνύουν από πάνω; Η γενιά που θα ζεί χειρότερα απο την προήγουμενη είναι αυτή που διαμαρτύρεται! Και όχι ναρκομανείς και φτωχοί που κλέβουν κατά την απουσία της αστυνομίας! Τέτοια ασφάλεια μας προσφέρει η αστυνομία! Σκοτώνει εγκληματίες 16χρονους και παρακολουθεί πλιατσικολόγους! Προβοκάτσια;;;
Μόνο για την καρέκλα και για τα λεφτά! Μόνο! Αν μια παραίτηση - έστω πρωθυπουργού, γιατί όχι; - ηρεμούσε τα πράγματα γιατί δεν έγινε ποτέ; Όποιος αγαπά τη χώρα του δέχεται να αναλάβει κάποιος άλλος τα ηνία της! Πάνω από όλα η χώρα ρε ανεκδιήγητοι!
Φτάνει η ψηφοθηρία ρε..έλεος! Φτάνει κε Καραμανλή και κα Παπαρήγα!
Ο κόσμος αντιδρά γιατί η πλειοψηφεία φτωχαίνει κι άλλοι τρώνε παντεσπάνια. Μην κομματοποείται τα πάντα πια! Ο υπουργός μας Μακεδονίας Θράκης είπε : για όσους έχουν ασθενή μνήμη, ο αστυνομικός διορίσθηκε επί ΠΑΣΟΚ! ΒΛΑΚΑ! ΠΑΡΑΙΤΗΣΟΥ! ΝΤΡΟΠΗ!
Πολιτική του πέρα βρέχει! ΔΕΝ υπάρχει συστολή! Δεν λογοδοτούν πουθενά! Μόνο ριζικές αλλαγές μας σώζουν.. Το θέμα είναι ότι δεν εμπιστευόμαστε κανένα απο αυτά τα κόμματα..
"ΕΙΚΟΝΑ ΣΟΥ ΕΙΜΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΣΟΥ ΜΟΙΑΖΩ"
Ο,τι αξίζει ο καθένας παίρνει! Εμείς φταίμε μ'αυτούς που ψηφίσαμε
Labels:
Αλέξανδρος,
Καραμανλής,
ΚΚΕ,
ΝΔ,
Ντροπή,
Φωτιές
Monday, December 08, 2008
Πλιάτσικο στη ψυχή του Αλέξη
Εξάρχεια
Η "φημισμένη" περιοχή των Εξαρχείων. Τελευταία φορά που η συγκεκριμένη περιοχή ήταν τόσο της μόδας ήταν όταν έβγαζε καλλιτέχνες . Τελευταία, ήταν αντικείμενο συζήτησης γιατί υποτίθεται ότι είναι τόπος όπου ο νόμος δεν έχει ισχύ, όπου οι αναρχικοί κάνουν ό,τι θέλουν. Είναι αυτή η αλήθεια; Έχω επισκεφτεί αρκετές φορές τα Εξάρχεια για να το διαπιστώσω και ομολογώ ότι περισσότερο τρόμαζα με τις υπερβολικές αστυνομικές δυνάμεις παρά από αναρχικού πολίτες.
6/12/08
Βράδυ Σαββάτου στη συγκεκριμένη περιοχή αστυνομικός πυροβολεί και μια σφαίρα καταλήγει στην καρδιά ενός 16χρόνου. Μαρτυρίες, βίντεο πολιτών αποδεικνύουν ότι δεν υπήρχε τέτοια πρόκληση που να δικαιολογεί την οπλοχρησία. Ο νεαρός πεθαίνει και τα νέα ταξιδεύουν με ταχύτητα που δεν έχει προήγουεμνο σε όλη τη χώρα. Το απόγειο της κατάχρησης εξουσίας από την ΕΛ.ΑΣ. Είναι τόσα πολλά τα δείγματα αυθαιρεσίας της που πολλοί πίστευαν ότι θα ξεπεραστεί γρήγορα κι αυτό το γεγονός. Σε τί οφείλεται όμως αυτή η αντίδραση; Αυτή η μεγάλη κινητοποίηση όλων των Ελλήνων, όλων των ηλικιών.
Ν.Δ.
Κουμπάροι, προσλήψεις εκτός ΑΣΕΠ, γαλάζια παιδιά, υποκλοπές, ομόλογα, απαγωγές Πακιστανών, πυρκαγιές Χαλκιδικής και πυρκαγιές που οφείλονταν στον Στρατηγό Άνεμο, Ζαχόπουλος, Μαγγίνας και αναψυκτικά, αυθαίρετο Σουφλιά, Siemens, Βατοπέδι, Α.Τ. Ομονοίας και Ζαρντινιέρα. Όσα μου ρχονται στο μυαλό μόνο αναφέρω.. Τιμωρία; Αναζητούνται οι ένοχοι. Σε όλα. Θέλει περισσότερα κανείς για να αγανακτήσει; Για να λειτουργήσει εν θερμώ; Γιατί όλοι οι έχοντες εξουσία δικαιολογούνται εύκολα και οι πολίτες όχι; Δεν θα πρέπε το αντίθετο να ισχύει. Οι εκλεκτοί αναλαμβάνουν κι ευθύνες.
Αστυνομία
Κάνουμε πρωταθλητισμό στα πρόστιμα του Ευρωπαικού Δικαστηρίου όσον αφορά παραβιάσεις της ΕΛ.ΑΣ. Πληρώνουμε σαν χώρα τη μαγκιά και το νταηλίκι του κάθε αστυνομικού που ξέρει ότι υπάρχει καθεστώς ατιμωρισίας! Ξαφνικά ανακαλύψαμε την Αμερική. Όλοι μας γνωρίζαμε, έιχαμε πέσει θύματα ανάλογης συμπεριφοράς ή υποψιαζόμασταν τι κάνουν οι αστυνομικοί. Μόνο ο κύριος υπουργός δεν ήξερε ότι υπάρχουν ακραία στοιχεία στην αστυνομία. Ότι διακατέχονται από ένα τουπέ ότι είμαστε οι σωστοί, οι υπερασπιστές της πατρίδας και ότι γαμάμε και δέρνουμε. Ζαρντινιέρα, κύπριος φοιτητής που αντιστέκεται σθεναρά, δέρνει τους αστυνομικούς και για καλή τους τύχη σκοντάφτει και πέφτει και χτυπά μόνος του. Αυτά υπέγραψαν οι αστυνομικοί και ο υπέυθυνος τους και αυτό θα ήταν η αλήθεια αν δεν υπήρχαν κάμερες και καθηγητές πανεπιστημίου να τους διαψέυσουν. Τιμωρία; ΕΔΕ και 15ημερη άδεια, 2 αναβολές δίκης. Σημειωτέον ο ένας αστυνομικός έχει απασχολήσει και στο παρελθόν την αστυνομία για κατάχρηση εξουσίας..ξανά.
Α.Τ. Ομονοίας. Βασανιστήρια και αστυνομικός πρωταγωνιστής σε 2 βίντεο. Μεμονωμένες περιπτώσεις..
Εξάρχεια 6/12/08 αστυνομικός πλησιάζει κρατώντας τα απαυτά του μια παρέα 15χρονων που του πέταξαν μπουκάλια νωρίτερα. Ποιά εκπαίδευση ορίζει ότι αφήνεις το αμάξι σου και γυρνάς να συλλάβεις του δράστες, όταν μάλιστα υποστηρίζεις ότι έιναι γύρω στα 30 άτομα που σε τρομοκράτησαν και προκάλεσαν ζημιές στο περιπολικό. Αλήθεια, καμιά φωτογραφία του περιπολικού;; Ποιός αστυνομικός εκπαιδευμένος να είναι ήρεμος και να διαχειρίζεται σωστά την εξουσία που έχει, λογομαχεί με ένα 15χρονο. Να δεχτώ ότι οι μικροί ήταν προκλητικοί. Ε ΚΑΙ;;;;; Δικαιολογούμε τα αδικαιολόγητα; Το παιδί είναι νεκρό από αχρείαστη οπλοχρησία είτε η σφαίρα εξοστρακίστηκε είτε όχι. Αλλά είναι γνωστό ότι η μαγκιά της αστυνομίας τελειώνει εκεί που αρχίζει ενός κακοποιού και του όπλου του και όχι ενός πολίτη που κουβαλάει μια πέτρα. Θυμηθείτε Σορίν Ματέι και άλλα φιάσκα.
Αντίδραση
Για μένα, η αντίδραση του λαού ήταν ξεκάθαρη το πρώτο βράδυ. Όχι εκτεταμένες ζημίες, στόχος τα σώματα ασφαλείας. Πνίγει η αδικία και αν καταφέρεις να τη βγάλεις από το λαιμό σου, τότε έχει πολύ δύναμη, ταξιδεύει βίαια και επιστρέφει ταχύτατα σε αυτόν που την προκάλεσε. Δικαιολογώ απόλυτα κάθε αντίδραση που στοχεύει την ΕΛ.ΑΣ. και που εκφράζει ειλικρινά το κοινό αίσθημα. Γι αυτό και υπήρξαν πολίτες που περικυκλωναν αστυνομικούς που παρεκτρέποταν την ώρα συλλήψεων . Σήμερα ήμουν στην πορεία της Θεσσαλονίκης. Φίλος μου κατέβαινε να ενωθεί με την πορεία και περνώντας μπροστά απο αστυνομικούς ακούει να του λένε "τρέχεις μαλακισμένο ε;;" 2 ΜΕΡΕΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΟΛΑ ΑΥΤΑ και έχουν το θράσος να βρίζουν και να συμπεριφέρονται έτσι. Να σε χαίρεσαι φίλε.. Επιτελείς άψογα το κοινωνικό σου έργο.
Παρ-αντίδραση
"Η αστυνομία θα κρατήσει αμυντική στάση". Σημαίες χαράς κυμάτιζαν σε όλα τα μπαλκόνια της χώρας! Τώρα μπορούμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε! Αυτό ήθελε ο ελληνικός λαός. Δεν ήθελε μια καλύτερη αστυνομία αλλά μια άχρηστη αστυνομία. Τελικά η κυβέρνηση μας θεωρεί όλους αναρχικούς και μας ικανοποιεί! Σύμφωνα με τις βασικές αρχές ενός κράτους αγαπητή κυβέρνηση, ο λαός εκχωρεί στην αστυνομία το αποκλειστικό δικαιώμα της νόμιμης χρήσης βίας ώστε να τον προστατεύει και να εξασφαλίζει την τήρηση της τάξης με σεβασμό και πάντα στην υπηρεσία του λαού. Η αστυνομία δεν τραμπουκίζει μόνο όταν θέλει και κάνει την κότα πάλι όταν θέλει. Η αστυνομία οφείλει να είναι πάντα παρούσα όπου λαμβάνουν χώρα παρανομίες. Εκτός αν θέλει να αφήσει ελέυθερους όχι αναρχικούς αλλά πλιατσικολόγους να λεηλατούν. Ίσως για να σπιλώσει το κύμα διαμαρτυρίας. Θυμηθείτε λίγο τις περσινές πορείες για το θέμα της Παιδείας. Επί εβδομάδες η αστυνομία παρακολουθούσε αμέριμνη και κατάφερε να πείσει τους παππούδες και τις γιαγιάδες, δείχνοντας το καμένο φυλάκιο του αγνώστου στρατιώτη ότι όλοι οι φοιτητές είναι αλήτες και ότι έχουν άδικο.Την επόμενη μέρα η αστυνομία επιβλήθηκε άνετα. Προσαγωγές αθώων, στέρηση δικαιωμάτων σε κρατούμενους η παλιά καλή αστυνομία..Αλλά αυτή τη φορά το παραμύθι αποκαλύφθηκε. Η κατακραυγή είναι τεράστια.
Μπροστά ήμουν στην πορεία όταν αρκετές φορές οι ίδιοι οι αναρχικοί κυνηγούσαν αυτούς που έσπαγαν και έκλεβαν μαγαζιά. Όχι ότι δικαιολογώ ιδεολογικοποιημένες καταστροφές αλλά νομίζω ότι κανείς μας δεν ένιωσε το ίδιο στεναχωρημένος όταν έιδε μια τράπεζα να καίγεται με το πως ένιωσε όταν έβλεπε ιδιώτες να μαζεύουν τα κομμάτια τους. Όταν η αστυνομία δεν επιτελεί το έργο της τότε ο ιδιώτης αναγκάζεται να πάρει το νόμο στα χέρια του κε υπουργέ και τότε επικρατεί πραγματική αναρχία. Δηλώσεις τύπου Πολύδωρα πέρι συνομωσιών και κέντρων που έχουν άλλους σκοπούς προκαλούν όχι γέλια πια, αλλά αγανάκτηση! Φτάνει! Είσαστε υπουργός κύριε και όχι παρουσιάστρια μεσημεριανής εκπομπής ώστε απλά να αφήνετε αβάσιμες υπόνοιες και να καλείτε εμάς να πάμε να ρωτήσουμε αυτούς που πετάνε μολοτοφ ποιος τους βάζει.
Στη Ραφήνα τι καιρό κάνει;
Ο πρωθυπουργός 2 μέρες μετά αποφασίζει να κάνει διάγγελμα. Μαλλον στη ραφήνα δεν πιάνει λογω κακοκαιρίας καλό σήμα η τηλεόραση του και μόνο τη Δευτέρα κατάλαβε ότι χρειάζεται να μιλήσει στο λαό του. Έστω να πει και ψέμματα. Να ηρεμήσουν τα πνέυματα. Να γλυτώσει ό,τι μπορεί. Να καταστρώσει ένα σχέδιο να αποφύγει κάποια πράγματα. Εκτός αν η προβοκάτσια που αναφέρω πιο πάνω τελικά ισχύει.Τα κέντρα αποφάσεων φταίνει και ο στρατηγός άνεμος.
Πλιάτσικο στην ψυχή του Αλέξανδρου
Θέλω να ξεκαθαρίσω απο αυτά που είδα εγώ ότι κανείς που κατέβηκε στην πορεία για να γιουχάρει τους αστυνομικούς έκλεψε κάτι. Δε λεηλάτησε κανείς πέρα από κάφρους, ναρκομανείς και χούλιγκανς 15 χρονών ανεξαρτήτως εθνικότητας ( γιατί ξέρω τι θα λένε οι εθνικιστές). Η χώρα στο έλεος άμυαλων κάφρων. Αυτοί που μετά χαιρόντουσαν με τη λεία τους και γελούσαν μπροστά μας.
Αστυνομικός πουθενά. Δεν θα μπορούσαν να κάνουν κάτι. Αλλά προτίμησαν ως συνένοχοι να ολοκληρώσουν το πλιάτσικο στην ψυχή του Αλέξανδρου.
Labels:
16χρονος,
6/12/2008,
Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος,
Αναρχικοί,
ΕΛ.ΑΣ.,
Επεισόδια,
Καραμανλής,
Παυλόπουλος,
πλιάτσικο
Tuesday, July 22, 2008
Ελληνική Αθλητική Δημοσιογραφία
Τα σχόλια είναι περιττά.. Η ελληνική αθλητική δημοσιογραφία στο μεγαλείο της.. Μήπως είχαν την ίδια πηγή; Μήπως δεν ήταν δικό τους ρεπορτάζ; Πάνω από όλα ποικιλία στην ενημέρωση..
Labels:
αθλητική δημοσιογραφία,
αθλητικογράφοι,
Βαγγελής,
ΠΑΟΚ
Thursday, July 17, 2008
Πρεζάκια εθισμένα στον πόνο στα πλαίσια ενός κυνικού κόσμου
Για πρώτη φορά η ανθρωπότητα κατάφερε να «διεισδύσει» στη βάση Δέλτα του αμερικανικού στρατού, την ευρέως γνωστή βάση του Γκουαντάναμο. Ένα βίντεο ενός κρατουμένου εκεί ήρθε στο φώς που έδειχνε τον Ομάρ Καντρ, 16 ετών τότε, να ανακρίνεται από Καναδούς πράκτορες ώστε να τους δώσει περισσότερες πληροφορίες όσον αφορά μουσουλμάνους εξτρεμιστές και πιθανές επιθέσεις.
Ο Ομάρ, κατηγορείται για τη δολοφονία ενός Αμερικανού στρατιώτη και τον τραυματισμό ενός ακόμη με τη ρίψη μιας χειροβομβίδας. Ακόμη, θεωρείται ότι έχει πολύ στενές διασυνδέσεις με την Αλ Κάιντα. Η ανάκριση έγινε το Φεβρουάριο του 2003 και σήμερα 5 χρόνια αργότερα το συγκεκριμένο βίντεο βγήκε στη δημοσιότητα μετά από την εντολή του Καναδικού Ανώτατου Δικαστηρίου.
Κατά τη διάρκεια του βίντεο βλέπουμε τον Ομάρ να υποστηρίζει ότι έχει πέσει θύμα βασανιστηρίων και δείχνει ουλές που κατ’ αυτόν αποδεικνύουν κακομεταχείριση. Οι δικηγόροι του υποστηρίζουν ότι επί 3 εβδομάδες βασανίστηκε με τη μέθοδο “frequent flyer”, μέθοδο στέρησης ύπνου.
Αναλώσιμη είδηση
Αυτό που μου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση ήταν το γεγονός ότι η κάλυψη από τα ΜΜΕ και η αντίδραση του κόσμου δεν ήταν ακριβώς αυτή που περίμενα. Σχεδόν καμιά εφημερίδα δεν το ανέφερε στην πρώτη σελίδα –τουλάχιστον στο Λονδίνο όπου βρίσκομαι τώρα-. Όλες είχαν σχετικό άρθρο μετά την 15η σελίδα τους. Όσον αφορά τα ηλεκτρονικά μέσα, η ίδια ιστορία, κανένα site δεν το είχε ως πρώτο θέμα. Αυτή η υποπροβολή συνέβαλε στην ήπια αντίδραση των θεατών - αναγνωστών και στην αντιμετώπιση της είδησης ως θέμα μιας ημέρας.
Τότε μου ήρθαν στο μυαλό οι εικόνες μέσα από τις φυλακές Αμπού Γκράιμπ και η τότε αντίδραση των μέσων και του κόσμου. Οι εικόνες που έδειχναν του φυλακισμένους να βασανίζονται απάνθρωπα από Αμερικανούς στρατιώτες άσκησαν μεγάλη επιρροή σε όλο τον κόσμο και το σοκ που προκάλεσαν είχε ως αποτέλεσμα την άμεση αντίδραση των πολιτικά υπεύθυνων.
Καμιά αντίδραση
Τι είναι όμως αυτό που κάνει αυτές τις δύο παρόμοιες υποθέσεις τόσο διαφορετικές αναφορικά με την ανθρωπιστική βοήθεια και την αντίδραση της κοινής γνώμης. Τι είναι αυτό που κάνει μια φωτογραφία βασανιστηρίων να προκαλεί μεγαλύτερο δέος από ένα βίντεο ενός 16χρνου να ανακρίνεται; Είναι η ίδια η χρήση βίαιων εικόνων; Η αναφορά των γεγονότων δεν είναι αρκετή; Οι μη βίαιες εικόνες φαίνεται ότι δεν ασκούν καμιά επιρροή πια. Είναι όντως έτσι;
Όταν ένας φίλος μου είδε την ανάκριση η αντίδραση του ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρουσα. «Ε και; Όλοι ξέρουμε τι γίνεται εκεί και πώς είναι μια ανάκριση. Άσε που εδώ φαίνεται να του φέρονται αρκετά καλά.» Ενώ ο Ομάρ Καντρ κατηγορεί τους ανακριτές ότι τον κακομεταχειρίζονται δεν έχουμε καμιά απόδειξη ότι λέει αλήθεια.
Τακτική του ΣΟΚ
Ενώ έδειχνε τις πληγές του και οι δικηγόροι του παρέδωσαν μεγάλο αριθμό πληροφοριών περί βασανιστηρίων, κανείς δεν πείστηκε. Χρειαζόμαστε εικόνες σοκ για να πιστέψουμε! Χρειαζόμαστε εικόνες για να συμπονέσουμε κάποιον. Τι υποστηρίζει το θύμα δεν είναι αρκετό, τι περιγράφει δεν μας φτάνει. Οι θεατές επιθυμούν δράμα, την τραγωδία. Χρειαζόμαστε το συναίσθημα για να νιώσουμε πιο κοντά στο θύμα και να κάνουμε κάτι για την κατάσταση του.
Αυτό που είπε ο φίλος μου χωρίς να καταλαβαίνει τη σημασία που είχαν τα λεγόμενα του, ήταν ότι όλοι πάνω κάτω ξέρουμε τι συμβαίνει στον κόσμο. Ή τουλάχιστον νομίζουμε ότι ξέρουμε. Για το Γκουαντάναμο για παράδειγμα, όλοι είχαμε ενημερωθεί στο παρελθόν για την κατάσταση εκεί και είχαμε ακούσει της κατηγορίες πρώην κρατουμένων. Ο Ομάρ δεν μας προσέφερε τίποτα καινούριο η συνταρακτικό. Όταν κάποιος βομβαρδίζεται με ειδήσεις όπως αυτό κάθε μέρα, φτάνει σε ένα σημείο που υπνωτίζεται και απαιτείται ένα σκάνδαλο για να ξυπνήσει. Είναι μια μάχη μεταξύ της ειδησεογραφικής κόπωσης και του σοκ.
Άρτο και θεάματα
Πιστεύω βαθιά ότι αυτή η τάση είναι ένοχη για τον μιντιακό κόσμο που έχουμε πια. Είναι σαν το Κολοσσαίο της αρχαίας Ρώμης. Οι αιμοδιψείς θεατές απαιτούσαν το σοκ για να ενεργήσουν. Αναλαμβάνουμε δράση μόνο όταν βλέπουμε βαρβαρότητες και αντιδρούμε μόνο στην ωμή βία. Ο Ομάρ να κλαίει και να ικετεύει τους ανακριτές να τον σκοτώσουν είναι ξεκάθαρο ότι δεν αρκεί. Είναι κυνικός ο κόσμος που ζούμε και οι αναγνώστες επιζητούν περισσότερα για να είσαι πρωτοσέλιδο.
( Το κείμενο αυτό γράφτηκε στα πλαίσια του καλοκαιρινού προγράμματος του πανεπιστημίου LSE και αρχικά δημοσιεύτηκε στο www.polismedia.org)
Ο Ομάρ, κατηγορείται για τη δολοφονία ενός Αμερικανού στρατιώτη και τον τραυματισμό ενός ακόμη με τη ρίψη μιας χειροβομβίδας. Ακόμη, θεωρείται ότι έχει πολύ στενές διασυνδέσεις με την Αλ Κάιντα. Η ανάκριση έγινε το Φεβρουάριο του 2003 και σήμερα 5 χρόνια αργότερα το συγκεκριμένο βίντεο βγήκε στη δημοσιότητα μετά από την εντολή του Καναδικού Ανώτατου Δικαστηρίου.
Κατά τη διάρκεια του βίντεο βλέπουμε τον Ομάρ να υποστηρίζει ότι έχει πέσει θύμα βασανιστηρίων και δείχνει ουλές που κατ’ αυτόν αποδεικνύουν κακομεταχείριση. Οι δικηγόροι του υποστηρίζουν ότι επί 3 εβδομάδες βασανίστηκε με τη μέθοδο “frequent flyer”, μέθοδο στέρησης ύπνου.
Αναλώσιμη είδηση
Αυτό που μου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση ήταν το γεγονός ότι η κάλυψη από τα ΜΜΕ και η αντίδραση του κόσμου δεν ήταν ακριβώς αυτή που περίμενα. Σχεδόν καμιά εφημερίδα δεν το ανέφερε στην πρώτη σελίδα –τουλάχιστον στο Λονδίνο όπου βρίσκομαι τώρα-. Όλες είχαν σχετικό άρθρο μετά την 15η σελίδα τους. Όσον αφορά τα ηλεκτρονικά μέσα, η ίδια ιστορία, κανένα site δεν το είχε ως πρώτο θέμα. Αυτή η υποπροβολή συνέβαλε στην ήπια αντίδραση των θεατών - αναγνωστών και στην αντιμετώπιση της είδησης ως θέμα μιας ημέρας.
Τότε μου ήρθαν στο μυαλό οι εικόνες μέσα από τις φυλακές Αμπού Γκράιμπ και η τότε αντίδραση των μέσων και του κόσμου. Οι εικόνες που έδειχναν του φυλακισμένους να βασανίζονται απάνθρωπα από Αμερικανούς στρατιώτες άσκησαν μεγάλη επιρροή σε όλο τον κόσμο και το σοκ που προκάλεσαν είχε ως αποτέλεσμα την άμεση αντίδραση των πολιτικά υπεύθυνων.
Καμιά αντίδραση
Τι είναι όμως αυτό που κάνει αυτές τις δύο παρόμοιες υποθέσεις τόσο διαφορετικές αναφορικά με την ανθρωπιστική βοήθεια και την αντίδραση της κοινής γνώμης. Τι είναι αυτό που κάνει μια φωτογραφία βασανιστηρίων να προκαλεί μεγαλύτερο δέος από ένα βίντεο ενός 16χρνου να ανακρίνεται; Είναι η ίδια η χρήση βίαιων εικόνων; Η αναφορά των γεγονότων δεν είναι αρκετή; Οι μη βίαιες εικόνες φαίνεται ότι δεν ασκούν καμιά επιρροή πια. Είναι όντως έτσι;
Όταν ένας φίλος μου είδε την ανάκριση η αντίδραση του ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρουσα. «Ε και; Όλοι ξέρουμε τι γίνεται εκεί και πώς είναι μια ανάκριση. Άσε που εδώ φαίνεται να του φέρονται αρκετά καλά.» Ενώ ο Ομάρ Καντρ κατηγορεί τους ανακριτές ότι τον κακομεταχειρίζονται δεν έχουμε καμιά απόδειξη ότι λέει αλήθεια.
Τακτική του ΣΟΚ
Ενώ έδειχνε τις πληγές του και οι δικηγόροι του παρέδωσαν μεγάλο αριθμό πληροφοριών περί βασανιστηρίων, κανείς δεν πείστηκε. Χρειαζόμαστε εικόνες σοκ για να πιστέψουμε! Χρειαζόμαστε εικόνες για να συμπονέσουμε κάποιον. Τι υποστηρίζει το θύμα δεν είναι αρκετό, τι περιγράφει δεν μας φτάνει. Οι θεατές επιθυμούν δράμα, την τραγωδία. Χρειαζόμαστε το συναίσθημα για να νιώσουμε πιο κοντά στο θύμα και να κάνουμε κάτι για την κατάσταση του.
Αυτό που είπε ο φίλος μου χωρίς να καταλαβαίνει τη σημασία που είχαν τα λεγόμενα του, ήταν ότι όλοι πάνω κάτω ξέρουμε τι συμβαίνει στον κόσμο. Ή τουλάχιστον νομίζουμε ότι ξέρουμε. Για το Γκουαντάναμο για παράδειγμα, όλοι είχαμε ενημερωθεί στο παρελθόν για την κατάσταση εκεί και είχαμε ακούσει της κατηγορίες πρώην κρατουμένων. Ο Ομάρ δεν μας προσέφερε τίποτα καινούριο η συνταρακτικό. Όταν κάποιος βομβαρδίζεται με ειδήσεις όπως αυτό κάθε μέρα, φτάνει σε ένα σημείο που υπνωτίζεται και απαιτείται ένα σκάνδαλο για να ξυπνήσει. Είναι μια μάχη μεταξύ της ειδησεογραφικής κόπωσης και του σοκ.
Άρτο και θεάματα
Πιστεύω βαθιά ότι αυτή η τάση είναι ένοχη για τον μιντιακό κόσμο που έχουμε πια. Είναι σαν το Κολοσσαίο της αρχαίας Ρώμης. Οι αιμοδιψείς θεατές απαιτούσαν το σοκ για να ενεργήσουν. Αναλαμβάνουμε δράση μόνο όταν βλέπουμε βαρβαρότητες και αντιδρούμε μόνο στην ωμή βία. Ο Ομάρ να κλαίει και να ικετεύει τους ανακριτές να τον σκοτώσουν είναι ξεκάθαρο ότι δεν αρκεί. Είναι κυνικός ο κόσμος που ζούμε και οι αναγνώστες επιζητούν περισσότερα για να είσαι πρωτοσέλιδο.
( Το κείμενο αυτό γράφτηκε στα πλαίσια του καλοκαιρινού προγράμματος του πανεπιστημίου LSE και αρχικά δημοσιεύτηκε στο www.polismedia.org)
Labels:
gitmo,
guantanamo,
media,
MME,
Omar Khadr,
δημοσιογραφία,
Ομαρ Καντρ
Sunday, May 11, 2008
Πρότυπα..
Την προηγούμενη Τρίτη, βλέποντας την εκπομπή του Λάκη Λαζόπουλου, μου έμεινε χαραγμένη η έκφραση του 14χρονου περί προβλημάτων που είχε να αντιμετωπίσει και πως ένα βίαιο παιχνίδι τον βοηθούσε να πολεμήσει τον κόσμο των μαθημάτων.. Αυτή η έκφραση με έκανε να θέλω να γράψω κάτι για να μοιραστώ την άποψη μου μαζί σας, όσον αφορά την ταλαιπωρημένη σκέψη αυτού του μικρού και τι την έχει οδηγήσει να βλέπει τη μόρφωση ως καταναγκαστικά έργα. Θα μου επιτρέψετε σ’ αυτό το σημείο μια μικρή εισαγωγή που θα βοηθήσει να καταλάβετε το σκεπτικό μου.
Στις 30/4 έλαβε χώρα το ετήσιο THESSISMUN στο χώρο του Πανεπιστημίου Μακεδονίας για 6η συνεχή χρονιά, και κράτησε ως τις 4/5. Τα MUN είναι προσομοιώσεις των Ηνωμένων Εθνών που γίνονται ανά τον κόσμο με φοιτητές να συμμετέχουν και να αναλαμβάνουν την εκπροσώπηση κάποιας χώρας τυχαία, άσχετα με την εθνικότητα και τις πεποιθήσεις τους. Οι κανόνες και οι υποχρεώσεις ενός φοιτητή είναι ίδιες –αν όχι πιο αυστηρές- με αυτήν που θα είχε ένας κανονικός διπλωμάτης. Απαιτείται επίσημο ένδυμα, επίσημη γλώσσα, ευγένεια και σεβασμός προς τους θεσμούς. Το THESSISMUN είναι η προσομοίωση που γίνεται στη Θεσσαλονίκη και φέτος αριθμούσε πάνω από 400 συμμετέχοντες. Εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι η μητέρα του THESSISMUN αλλά και η πνευματική μητέρα πολλών από μας που συμμετείχαμε είναι η καθηγήτρια Διεθνούς Δικαίου κα. Π. Νάσκου – Περράκη που με το καθημερινό της έργο μας εμπνέει όσο λίγοι.
Αυτό το πενθήμερο λοιπόν για μένα πέρασε κάπως διαφορετικά από ότι πέρασε για τον μέσο Έλληνα πολίτη.
Ήρθα σε γνωριμία με άτομα άγνωστα που όμως είχαμε κάτι τρομερά κοινό. Μας ενδιέφεραν τα ίδια πράγματα. Μας συγκινούσαν τα ίδια γεγονότα. Μας ένωναν οι ίδιες ανησυχίες. Γνώρισα άλλους πολιτισμούς, άλλες κουλτούρες και άλλους τρόπους σκέψης. Διεύρυνα έτσι την δική μου σκέψη. Εξοικειώθηκα με τις δομές και τους τρόπους λειτουργίας διεθνών οργανισμών. Κι αν το τελευταίο ακούγεται βαρετό, να σας θυμίσω ότι αυτοί οι οργανισμοί ασκούν νομίμως κυριαρχία στη χώρα μας. Το λιγότερο που οφείλουμε στους εαυτούς μας είναι να ξέρουμε πως λειτουργούν.. Στάθηκα αρκετά τυχερός ώστε να ακούσω «σοφούς» ανθρώπους να μιλάν για τα ανθρώπινα δικαιώματα και το Διεθνές Δίκαιο. Είδα νέα παιδιά να υποστηρίζουν με πάθος και πλήθος επιχειρημάτων τις θέσεις τους, πάντα σε πολιτισμένο ύφος. Ένιωσα τι πάει επιτέλους να πει ΔΙΑΛΟΓΟΣ, αυτόν που ευαγγελίζονται κάθε μέρα στα παράθυρα. Όλοι οι φοιτητές ήταν κάθε μέρα συνεπείς στις προσομοιώσεις στις 9 το πρωί γιατί ήξεραν ότι έστω και στα ψέματα, εκπροσωπούσαν μια χώρα για 12 ώρες κάθε μέρα.. Συνέπεια που οι βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης δυσκολεύτηκαν να επιδείξουν στην επερώτηση για την ακρίβεια που οι ίδιοι είχαν καταθέσει. Έζησα μια ατμόσφαιρα όρεξης και πάθους. Κάθε φοιτητής ήταν προετοιμασμένος να πετύχει μέσα στα πλαίσια ενός τρομερά δημιουργικού ανταγωνισμού. Ήμουν όμως κι αρκετά τυχερός να δω γνωστό τηλεπολιτικό να φεύγει στα πρώτα 10 λεπτά της τελετής έναρξης επειδή «χτυπούσε» το κινητό του.. Να σας ενημερώσω σ’ αυτό το σημείο, ότι το αμφιθέατρο που γινόταν η τελετή διαθέτει σύστημα αδρανοποίησης του τηλεφωνικού σήματος..
Το πενθήμερο αυτό δεν είδα κάμερες. Το γεγονός άξιζε μόνο μία κάμερα, της δημοτικής τηλεόρασης η οποία ήρθε απαθανάτισε τους αξιωματούχους και μετά έφυγαν όλοι μαζί παρέα.. Δεν είδα να γράφεται κάποιο άρθρο σε καμία εφημερίδα. Τότε ήταν που άρχισα να ανησυχώ για την κρίση μου και για το αν αυτά που μ’ ενθουσίασαν και μου έδωσαν κουράγιο, τελικά δεν άξιζαν τόσο αφού προφανώς δεν ήταν άξια αναφοράς από κανέναν και κανένα μέσο.. Το πενθήμερο που εγώ βίωνα τα παραπάνω, άλλα πράγματα πιο αξιόλογα και φυσικά αξιότερα αναφοράς συνέβαιναν..
Λόγω του MUN έχασα νεανικά δελτία ειδήσεων να σφετερίζονται τη βλακεία αυτών που διακωμωδούν. Ποιος είναι πιο βλάκας αναρωτιέμαι.. Έχασα Γενικούς Γραμματείς να λένε ανοιχτά ότι δεν αντέδρασαν και δεν κατήγγειλαν προτάσεις για συμβόλαια θανάτου.. Δεν είδα αστυνομικούς να επιδεικνύουν την αξία τους για άλλη μια φορά. Δεν τους είδα να αφήνουν ελευθέρους καταζητούμενους και αντίθετα να δέρνουν πολίτες που ήθελαν να τους βοηθήσουν.. Δεν κατάφερα να δω ένα ναρκομανή, έναν άρρωστο στα δικά μου μάτια που χρειάζεται τη βοήθεια μας, να συγκρίνεται ανοιχτά με τρομερά επικίνδυνους εγκληματίες. Δεν σας κρύβω ότι το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν πως θα αντιδρούσε αυτή η κοινωνία, αν συν τοις άλλοις, ο δράστης ήταν αλλοδαπός. Φοβήθηκα για το τι θα έλεγε σε αυτήν την περίπτωση ο γνωστός τηλεπολιτικός. Είναι γνωστές άλλωστε οι θέσεις του περί κέντρων μεθαδόνης.. Οπουδήποτε μακριά από την αυλή μου..
Δυστυχώς πρόλαβα να δω τον υπουργό Παιδείας να δηλώνει χωρίς καμία ντροπή ότι η Παιδεία της χώρας είναι μια χαμένη υπόθεση και το μόνο που μπορεί να γίνει για να γλυτώσουμε σαν έθνος, είναι να ιδρυθούν ιδιωτικά πανεπιστήμια. Κι έτσι επανέρχομαι στο θέμα του 14χρονου.
Ο κος υπουργός θεωρεί ότι με το να σηκώνει τα χέρια ψηλά επιτυγχάνει κάτι σπουδαίο.. Αν δεν κάνω λάθος, αυτή η προβληματική παιδεία μου έμαθε ότι υπουργός σημαίνει υπηρέτης.. Υπηρέτης του λαού.. Όχι των συμφερόντων. Προσωπικά, αν ο υπηρέτης μου όταν του ζητούσα να καθαρίσει τον φούρνο μου απαντούσε ότι δεν μπορεί και μου πρότεινε να πάρουμε άλλον, δεν θα τον κρατούσα για πολύ ακόμα. Θεωρεί ο κος υπουργός ότι μ’ αυτήν τη φράση του περί ΣΟΚ έλυσε το πρόβλημα της Παιδείας; Στον 14χρονο που αντιλαμβάνεται τα μαθήματα ως απειλή, ως εμπόδιο, ως καταναγκαστικά έργα τι θα απαντήσει ο κος Στυλιανίδης; Να πάει σε ιδιωτικό σχολείο; Ή μήπως θα του προτείνει να μην διαβάζει αλλά να αρχίσει να μαζεύει από το χαρτζιλίκι του λεφτά για να πληρώσει το σωτήριο Ιδιωτικό Πανεπιστήμιο; Μπορεί να ακούγεται αστείο, αλλά σύμφωνα με τα λεγόμενα του υπουργού, οι τωρινοί μαθητές άσκοπα ταλαιπωρούνται. Χαμένοι κόποι παιδιά..Ιδιωτικά πανεπιστήμια είναι η λύση. Κι αν δεν έχετε να πληρώσετε, μάλλον τότε καταλαβαίνουμε ότι η Παιδεία τελικά δεν είναι για όλους..
Το πρόβλημα της Παιδείας μας δεν έγκειται στο δημόσιο χαρακτήρα της. Το προσόν αυτό ίσως να ναι το μόνο χάρισμα της. Έγκειται στο γεγονός ότι δεν προωθείται η μάθηση αλλά η παπαγαλία. Δεν νοείται πια μόρφωση. Υπάρχει μόνο η βαθμοθηρία. Ο βαθμός που όταν τον δείξω στο γονιό θα του παρατείνει τον ύπνο και θα δώσει συνέχεια στο όνειρο ότι το παιδί του μορφώνεται, ενώ στην πραγματικότητα καθημερινά χάνει ένα κομμάτι της αξίας και των πολλών δυνατοτήτων του. Κι έτσι η μόνη επιβράβευση είναι να πετάξουμε το παιδί μπροστά στην τηλεόραση να ξεκουραστεί γιατί το αξίζει. Κι αν δεν παίξει παιχνίδια όπως το προαναφερθέν, θα δει όσα εγώ γλύτωσα για μια εβδομάδα.. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα..
Είναι θέμα προτύπων. Λογικοί άνθρωποι, με το που εμφανίζονται στην τηλεόραση και στα ΜΜΕ γενικότερα, αντιμετωπίζονται ως όαση στην έρημο και συνήθως χάνονται μέσα στις απαιτήσεις του κοινού. Γιατί ο 14χρονος σίγουρα να γνωρίζει τον κ. Γαλάτη και όχι την κα. Περράκη; Γιατί να ξέρει πόσες φορές συνευρέθηκε ο Γενικός με την γραμματέα του και όχι την διεξαγωγή του THESSISMUN; Αν είχε άλλα πρότυπα ο μικρός που θα του έδιναν τα εφόδια να καταλάβει ότι τα βιβλία είναι το μέσο που μαζί με την προσπάθεια και το μυαλό του θα τον κάνουν έναν καλύτερο και μορφωμένο άνθρωπο, τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά. Ο 14χρονος αν θυμάμαι καλά από τα δικά μου παιδικά χρόνια, έχει περάσει μέχρι φέτος 2 προαγωγικές εξετάσεις στο σχολείο, σίγουρα κάποιες για ξένες γλώσσες και μάλλον θα έχει μαζί με τα φροντιστήρια 12 ώρες την ημέρα μάθημα. Και μετά από γρήγορους υπολογισμούς, τον περιμένουν περίπου άλλες 30 περίπου εξεταστικές περίοδοι και 1500 ώρες μαθήματα.. Κι αυτό γιατί τα μόνα διαπιστευτήρια μόρφωσης που μπορεί να έχει κανείς, είναι κάποιες εξετάσεις που ευνοούν την παπαγαλία..ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΗ ΜΑΘΗΣΗ! Κι όλο αυτό το διάβασμα για να μπει στο Ελληνικό Πανεπιστήμιο για το οποίο δεν μου φτάνει ένα βιβλίο να περιγράψω πόσο λυπημένος νιώθω για την προβληματική του λειτουργία. Αλλά και το πόσο αηδιασμένος νιώθω με την πλήρη κομματικοποίηση των φοιτητικών παρατάξεων.. Προδοσία των ονείρων μας..
Ελπίζω να μην κούρασα.. Συγχωρείστε τη «αναρχική» δομή και το μεγάλο μέγεθος της επιστολής. Αυτή η επιστολή είμαι σίγουρος ότι εκφράζει πολλούς ακόμα. Πολλούς που ανήκουν σε μια νεολαία που παλεύουν να αγνοούν οι μεγαλύτεροι, αφού τους συμφέρει να επικεντρώνεται σε μια πιο νωχελική. Ο νωθρότητα και η αδιαφορία της νεολαίας ξεπλένει τις αμαρτίες των μεγάλων.
Θα ήθελα εκ μέρους όλων των συμμετεχόντων στο THESSISMUN και των φοιτητών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, να ευχαριστήσω την κα. Περράκη για την εμπειρία που μας χαρίζει κάθε χρόνο τέτοια εποχή.
Συμπεριλαμβάνω και ένα σύνδεσμο που αφορά ένα group που δημιουργήσαμε προς τιμήν της κα. Περράκη και τη διεύθυνση του THESSISMUN. Γιατί το διαδίκτυο δεν είναι μόνο τσόντες και τρόποι να αυτοκτονήσεις. Είναι ίσως το δημοκρατικότερο μέσο που έχει απομείνει.
http://sites.mgkworld.net/thessis08/
http://www.facebook.com/group.php?gid=12597154207
Στις 30/4 έλαβε χώρα το ετήσιο THESSISMUN στο χώρο του Πανεπιστημίου Μακεδονίας για 6η συνεχή χρονιά, και κράτησε ως τις 4/5. Τα MUN είναι προσομοιώσεις των Ηνωμένων Εθνών που γίνονται ανά τον κόσμο με φοιτητές να συμμετέχουν και να αναλαμβάνουν την εκπροσώπηση κάποιας χώρας τυχαία, άσχετα με την εθνικότητα και τις πεποιθήσεις τους. Οι κανόνες και οι υποχρεώσεις ενός φοιτητή είναι ίδιες –αν όχι πιο αυστηρές- με αυτήν που θα είχε ένας κανονικός διπλωμάτης. Απαιτείται επίσημο ένδυμα, επίσημη γλώσσα, ευγένεια και σεβασμός προς τους θεσμούς. Το THESSISMUN είναι η προσομοίωση που γίνεται στη Θεσσαλονίκη και φέτος αριθμούσε πάνω από 400 συμμετέχοντες. Εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι η μητέρα του THESSISMUN αλλά και η πνευματική μητέρα πολλών από μας που συμμετείχαμε είναι η καθηγήτρια Διεθνούς Δικαίου κα. Π. Νάσκου – Περράκη που με το καθημερινό της έργο μας εμπνέει όσο λίγοι.
Αυτό το πενθήμερο λοιπόν για μένα πέρασε κάπως διαφορετικά από ότι πέρασε για τον μέσο Έλληνα πολίτη.
Ήρθα σε γνωριμία με άτομα άγνωστα που όμως είχαμε κάτι τρομερά κοινό. Μας ενδιέφεραν τα ίδια πράγματα. Μας συγκινούσαν τα ίδια γεγονότα. Μας ένωναν οι ίδιες ανησυχίες. Γνώρισα άλλους πολιτισμούς, άλλες κουλτούρες και άλλους τρόπους σκέψης. Διεύρυνα έτσι την δική μου σκέψη. Εξοικειώθηκα με τις δομές και τους τρόπους λειτουργίας διεθνών οργανισμών. Κι αν το τελευταίο ακούγεται βαρετό, να σας θυμίσω ότι αυτοί οι οργανισμοί ασκούν νομίμως κυριαρχία στη χώρα μας. Το λιγότερο που οφείλουμε στους εαυτούς μας είναι να ξέρουμε πως λειτουργούν.. Στάθηκα αρκετά τυχερός ώστε να ακούσω «σοφούς» ανθρώπους να μιλάν για τα ανθρώπινα δικαιώματα και το Διεθνές Δίκαιο. Είδα νέα παιδιά να υποστηρίζουν με πάθος και πλήθος επιχειρημάτων τις θέσεις τους, πάντα σε πολιτισμένο ύφος. Ένιωσα τι πάει επιτέλους να πει ΔΙΑΛΟΓΟΣ, αυτόν που ευαγγελίζονται κάθε μέρα στα παράθυρα. Όλοι οι φοιτητές ήταν κάθε μέρα συνεπείς στις προσομοιώσεις στις 9 το πρωί γιατί ήξεραν ότι έστω και στα ψέματα, εκπροσωπούσαν μια χώρα για 12 ώρες κάθε μέρα.. Συνέπεια που οι βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης δυσκολεύτηκαν να επιδείξουν στην επερώτηση για την ακρίβεια που οι ίδιοι είχαν καταθέσει. Έζησα μια ατμόσφαιρα όρεξης και πάθους. Κάθε φοιτητής ήταν προετοιμασμένος να πετύχει μέσα στα πλαίσια ενός τρομερά δημιουργικού ανταγωνισμού. Ήμουν όμως κι αρκετά τυχερός να δω γνωστό τηλεπολιτικό να φεύγει στα πρώτα 10 λεπτά της τελετής έναρξης επειδή «χτυπούσε» το κινητό του.. Να σας ενημερώσω σ’ αυτό το σημείο, ότι το αμφιθέατρο που γινόταν η τελετή διαθέτει σύστημα αδρανοποίησης του τηλεφωνικού σήματος..
Το πενθήμερο αυτό δεν είδα κάμερες. Το γεγονός άξιζε μόνο μία κάμερα, της δημοτικής τηλεόρασης η οποία ήρθε απαθανάτισε τους αξιωματούχους και μετά έφυγαν όλοι μαζί παρέα.. Δεν είδα να γράφεται κάποιο άρθρο σε καμία εφημερίδα. Τότε ήταν που άρχισα να ανησυχώ για την κρίση μου και για το αν αυτά που μ’ ενθουσίασαν και μου έδωσαν κουράγιο, τελικά δεν άξιζαν τόσο αφού προφανώς δεν ήταν άξια αναφοράς από κανέναν και κανένα μέσο.. Το πενθήμερο που εγώ βίωνα τα παραπάνω, άλλα πράγματα πιο αξιόλογα και φυσικά αξιότερα αναφοράς συνέβαιναν..
Λόγω του MUN έχασα νεανικά δελτία ειδήσεων να σφετερίζονται τη βλακεία αυτών που διακωμωδούν. Ποιος είναι πιο βλάκας αναρωτιέμαι.. Έχασα Γενικούς Γραμματείς να λένε ανοιχτά ότι δεν αντέδρασαν και δεν κατήγγειλαν προτάσεις για συμβόλαια θανάτου.. Δεν είδα αστυνομικούς να επιδεικνύουν την αξία τους για άλλη μια φορά. Δεν τους είδα να αφήνουν ελευθέρους καταζητούμενους και αντίθετα να δέρνουν πολίτες που ήθελαν να τους βοηθήσουν.. Δεν κατάφερα να δω ένα ναρκομανή, έναν άρρωστο στα δικά μου μάτια που χρειάζεται τη βοήθεια μας, να συγκρίνεται ανοιχτά με τρομερά επικίνδυνους εγκληματίες. Δεν σας κρύβω ότι το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν πως θα αντιδρούσε αυτή η κοινωνία, αν συν τοις άλλοις, ο δράστης ήταν αλλοδαπός. Φοβήθηκα για το τι θα έλεγε σε αυτήν την περίπτωση ο γνωστός τηλεπολιτικός. Είναι γνωστές άλλωστε οι θέσεις του περί κέντρων μεθαδόνης.. Οπουδήποτε μακριά από την αυλή μου..
Δυστυχώς πρόλαβα να δω τον υπουργό Παιδείας να δηλώνει χωρίς καμία ντροπή ότι η Παιδεία της χώρας είναι μια χαμένη υπόθεση και το μόνο που μπορεί να γίνει για να γλυτώσουμε σαν έθνος, είναι να ιδρυθούν ιδιωτικά πανεπιστήμια. Κι έτσι επανέρχομαι στο θέμα του 14χρονου.
Ο κος υπουργός θεωρεί ότι με το να σηκώνει τα χέρια ψηλά επιτυγχάνει κάτι σπουδαίο.. Αν δεν κάνω λάθος, αυτή η προβληματική παιδεία μου έμαθε ότι υπουργός σημαίνει υπηρέτης.. Υπηρέτης του λαού.. Όχι των συμφερόντων. Προσωπικά, αν ο υπηρέτης μου όταν του ζητούσα να καθαρίσει τον φούρνο μου απαντούσε ότι δεν μπορεί και μου πρότεινε να πάρουμε άλλον, δεν θα τον κρατούσα για πολύ ακόμα. Θεωρεί ο κος υπουργός ότι μ’ αυτήν τη φράση του περί ΣΟΚ έλυσε το πρόβλημα της Παιδείας; Στον 14χρονο που αντιλαμβάνεται τα μαθήματα ως απειλή, ως εμπόδιο, ως καταναγκαστικά έργα τι θα απαντήσει ο κος Στυλιανίδης; Να πάει σε ιδιωτικό σχολείο; Ή μήπως θα του προτείνει να μην διαβάζει αλλά να αρχίσει να μαζεύει από το χαρτζιλίκι του λεφτά για να πληρώσει το σωτήριο Ιδιωτικό Πανεπιστήμιο; Μπορεί να ακούγεται αστείο, αλλά σύμφωνα με τα λεγόμενα του υπουργού, οι τωρινοί μαθητές άσκοπα ταλαιπωρούνται. Χαμένοι κόποι παιδιά..Ιδιωτικά πανεπιστήμια είναι η λύση. Κι αν δεν έχετε να πληρώσετε, μάλλον τότε καταλαβαίνουμε ότι η Παιδεία τελικά δεν είναι για όλους..
Το πρόβλημα της Παιδείας μας δεν έγκειται στο δημόσιο χαρακτήρα της. Το προσόν αυτό ίσως να ναι το μόνο χάρισμα της. Έγκειται στο γεγονός ότι δεν προωθείται η μάθηση αλλά η παπαγαλία. Δεν νοείται πια μόρφωση. Υπάρχει μόνο η βαθμοθηρία. Ο βαθμός που όταν τον δείξω στο γονιό θα του παρατείνει τον ύπνο και θα δώσει συνέχεια στο όνειρο ότι το παιδί του μορφώνεται, ενώ στην πραγματικότητα καθημερινά χάνει ένα κομμάτι της αξίας και των πολλών δυνατοτήτων του. Κι έτσι η μόνη επιβράβευση είναι να πετάξουμε το παιδί μπροστά στην τηλεόραση να ξεκουραστεί γιατί το αξίζει. Κι αν δεν παίξει παιχνίδια όπως το προαναφερθέν, θα δει όσα εγώ γλύτωσα για μια εβδομάδα.. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα..
Είναι θέμα προτύπων. Λογικοί άνθρωποι, με το που εμφανίζονται στην τηλεόραση και στα ΜΜΕ γενικότερα, αντιμετωπίζονται ως όαση στην έρημο και συνήθως χάνονται μέσα στις απαιτήσεις του κοινού. Γιατί ο 14χρονος σίγουρα να γνωρίζει τον κ. Γαλάτη και όχι την κα. Περράκη; Γιατί να ξέρει πόσες φορές συνευρέθηκε ο Γενικός με την γραμματέα του και όχι την διεξαγωγή του THESSISMUN; Αν είχε άλλα πρότυπα ο μικρός που θα του έδιναν τα εφόδια να καταλάβει ότι τα βιβλία είναι το μέσο που μαζί με την προσπάθεια και το μυαλό του θα τον κάνουν έναν καλύτερο και μορφωμένο άνθρωπο, τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά. Ο 14χρονος αν θυμάμαι καλά από τα δικά μου παιδικά χρόνια, έχει περάσει μέχρι φέτος 2 προαγωγικές εξετάσεις στο σχολείο, σίγουρα κάποιες για ξένες γλώσσες και μάλλον θα έχει μαζί με τα φροντιστήρια 12 ώρες την ημέρα μάθημα. Και μετά από γρήγορους υπολογισμούς, τον περιμένουν περίπου άλλες 30 περίπου εξεταστικές περίοδοι και 1500 ώρες μαθήματα.. Κι αυτό γιατί τα μόνα διαπιστευτήρια μόρφωσης που μπορεί να έχει κανείς, είναι κάποιες εξετάσεις που ευνοούν την παπαγαλία..ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΗ ΜΑΘΗΣΗ! Κι όλο αυτό το διάβασμα για να μπει στο Ελληνικό Πανεπιστήμιο για το οποίο δεν μου φτάνει ένα βιβλίο να περιγράψω πόσο λυπημένος νιώθω για την προβληματική του λειτουργία. Αλλά και το πόσο αηδιασμένος νιώθω με την πλήρη κομματικοποίηση των φοιτητικών παρατάξεων.. Προδοσία των ονείρων μας..
Ελπίζω να μην κούρασα.. Συγχωρείστε τη «αναρχική» δομή και το μεγάλο μέγεθος της επιστολής. Αυτή η επιστολή είμαι σίγουρος ότι εκφράζει πολλούς ακόμα. Πολλούς που ανήκουν σε μια νεολαία που παλεύουν να αγνοούν οι μεγαλύτεροι, αφού τους συμφέρει να επικεντρώνεται σε μια πιο νωχελική. Ο νωθρότητα και η αδιαφορία της νεολαίας ξεπλένει τις αμαρτίες των μεγάλων.
Θα ήθελα εκ μέρους όλων των συμμετεχόντων στο THESSISMUN και των φοιτητών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, να ευχαριστήσω την κα. Περράκη για την εμπειρία που μας χαρίζει κάθε χρόνο τέτοια εποχή.
Συμπεριλαμβάνω και ένα σύνδεσμο που αφορά ένα group που δημιουργήσαμε προς τιμήν της κα. Περράκη και τη διεύθυνση του THESSISMUN. Γιατί το διαδίκτυο δεν είναι μόνο τσόντες και τρόποι να αυτοκτονήσεις. Είναι ίσως το δημοκρατικότερο μέσο που έχει απομείνει.
http://sites.mgkworld.net/thessis08/
http://www.facebook.com/group.php?gid=12597154207
Subscribe to:
Posts (Atom)